Σε ένα σημαντικό και νηφάλιο κείμενο ο Αντώνης Μανιτάκης αξιολογεί τη μέχρι τώρα πορεία της διοικητικής μεταρρύθμισης. Επισημαίνει ότι η «ανάμειξη της Τρόϊκας υπήρξε μοιραία και τελικά διαλυτική για το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης της Διοίκησης. Έθαψε την κινητικότητα και την ακύρωσε ως μέτρο διαρθρωτικής σημασίας». Η Μεταρρύθμιση πια «αποδομήθηκε, έχασε κάθε νομιμοποιητική δύναμη, απαξιώθηκε. Κινδυνεύει τελικά να ματαιωθεί, διότι γίνεται μισητή και αναξιόπιστη». Και δηλώνει περήφανος «για αυτό που κάναμε, με σχέδιο, μέθοδο και σύστημα με σεβασμό στη νομιμότητα και το Σύνταγμα, χωρίς αυταρχισμό, ανένδοτοι και αποφασιστικοί απέναντι στην φαυλότητα και στην πελατοκρατία, την ευνοιοκρατία και στο κομματικοποιημένο συνδικαλισμό».
Ο καθείς τον οβολό του.
Είναι σχήμα οξύμωρο
και σίγουρα προκλητικό μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό αποτρόπαιων πράξεων, βάρβαρων
αποφάσεων και κραυγών μαζικής απελπισίας και αγωνίας, να προσπαθεί κανείς να αρθρώσει έναν νηφάλιο
και ορθό λόγο για τις αλλαγές που χρειάζεται το κράτος και η διοίκηση. Το κάνω
μόνο και μόνο για να δείξω ότι μέσα από την απελπιστική κατάσταση που ζούμε,
μέσα από την παραζάλη και τον εμφύλιο σπαραγμό έχουμε ανάγκη από παρήγορα λόγια
της κοινής λογικής, της απεγνωσμένης αναζήτησης κάποιας ελπίδας. Ο καθείς τον
οβολό του και ο υπογράφων με το δικό του ιδεατό σχήμα της Κινητικότητας !